De strop…

…om de nek van de EU-burger wordt steeds strakker aangetrokken. We waarschuwden hier vaker voor en de voortekenen waren er al. Zodra overheden ons gaan vertellen wat we te denken, te vinden en te menen hebben, is er in deze eindfase iets grondig mis met hun democratie en de vermeende vrijheid van meningsuiting. Die geldt namelijk enkel en alleen voor zover de belangen van het overheersende geldregime gediend zijn, en anders niet.

Eerder stelden we al vast dat al die “uitgevonden” begrippen als (vermeende) discriminatie, (vermeend) seksisme, (vermeend) racisme en meer van dat soort kunstbegrippen het doel hebben om de massa de mond te snoeren en dus functioneren als onderdrukkingsmiddel.

Steeds selectief en alleen van toepassing als de belangen van regeringen als onderdeel van het regime gediend zijn. De “staatsvijand” volk wordt dan met alle mogelijke middelen monddood gemaakt.

Zodra de belangen van het regime gediend moeten worden, noemt men discriminatie opeens “voorkeursbeleid”. Net zoals het uitkomt en welk etiket men erop wíl plakken. Kortom allang, en zelfs al sinds 1971 geleidelijk steeds minder een land dat het waard is om er ook maar één vinger meer krom te maken dan noodzakelijk.

Dat geldt voor het hele westen inclusief hun regeringen, dat zich immers volledig afhankelijk gemaakt hebben van een nu langzaam stervend melkkoe-systeem voor het geldregime.

De door die regeringen veroorzaakte wanorde is niet beperkt tot Nederland, maar betreft vanwege de globale werking alle landen die van het tijdelijk functionerende geldsysteem het meest profiteerden. Nu de koek bijna op is en de gaten, verstoringen en onevenwichtigheden op basis van de afnemende werking van hun ongedekt geld-systeem niet meer zo gemakkelijk kunnen worden weggemoffeld, laten de ware verantwoordelijken voor het wanbeleid hun maskers vallen en worden de wolven in schaapskleren steeds beter zichtbaar. Globale tendens sterk stijgend, naarmate het volksvijandig overheidsbeleid aan het licht komt of het brede publiek gaat bereiken.

Het staatsverweer is dan vooral van toepassing op mensen die het reilen en zeilen van regeringen als onderdeel van het geldregime aan de kaak stellen en die feiten op basis van hun grote achterban en aanhangers in de publiciteit en aldus onder het volk weten te brengen.

De werking en invloed van HUN propaganda-kanalen die het regime de laatste tientallen jaren tot hun machtigste wapen tegen het wereldvolk hebben weten te installeren, worden immers aangevallen en beperkt, en dan is het hek van de dam. HUN show must go on… -DGZ-