Bron: Deeltijdwerker kan lerarentekort oplossen | Binnenland | Telegraaf.nl
Hier dan het punt waarom het mis gaat. In tegenstelling tot de eerdere situatie waarin de gespecialiseerde en op en top gemotiveerde alleenverdiener een vrijwel fulltime baan uitoefende om het gezin van voldoende inkomen te voorzien, worden er nu op grote schaal de “moderne” tweeverdieners ingezet met meer dan voldoende inkomen om in de levensbehoefte te voorzien. Het overschot gaat op aan (overbodige) consumptie en luxe. Dat was de bedoeling. Het komt erop neer dat er geen enkele drijfveer meer is om een prestatie te leveren of om meer uren dan noodzakelijk te draaien. Men kan immers terugvallen op het inkomen van de partner en neemt genoegen met een aantal uren werken om bij te verdienen.
In onze dagelijkse (niet onderwijs-)praktijk zie je het dan ook voorbijkomen: mensen komen er om te werken, geen interesse, partner heeft een inkomen, ziekmeldingen met name bij de tweeverdieners, geen angst voor ontslag (het volgende deeltijdbaantje bij een andere werkgever is altijd binnen handbereik), mindere prestatie en geen motivatie. Een bijna uitgestorven alleenverdiener daarentegen draagt de volledige last van de verantwoordelijkheid voor de overige gezinsleden. Bijkomend aspect is dat de alleenverdiener ook nog wordt opgezadeld met het méérwerk dat door de eigenlijk onbruikbaren blijft liggen of niet wordt uitgevoerd. Dat is dan de praktijk. Deze chaos heeft men willens en wetens in het leven geroepen en het is daarom niet verwonderlijk dat deze wantoestanden niet ter discussie gesteld worden… -DGZ-