Hulporganisaties merken dat er onvoldoende laagdrempelige kortdurende opvang beschikbaar is in Nederland. Naast de gebruikelijke bewoners daarvan, mensen aan de rand van de samenleving zoals drugsverslaafden en mensen met psychische problemen, melden zich daar steeds meer zogenaamde ’economische’ daklozen. Dit zijn mensen uit de middenmoot van de samenleving die door een flinke tegenslag geen huis meer hebben, bijvoorbeeld door een faillissement of een echtscheiding.

Source: Economische dakloze rukt op

„Hoe kan er niemand ingrijpen in een land dat zo welvarend is als het onze? Waar blijft de publieke verontwaardiging? Waar blijft de politiek?”

Met succes hebben ze willens en wetens het klassieke gezin als natuurlijke opvang de nek omgedraaid. De welvaart waarover hier gesproken wordt is de schijnwelvaart in een schijnwereld met een schijndemocratie en baseert steeds op een gemiddelde. Zodra de negatieve gevolgen van de huidige wanorde zichtbaar worden, weet blijkbaar niemand meer hoe men die “problemen” heeft laten ontstaan en wie daarvoor verantwoordelijk waren en zijn. Een geleidelijke weg terug is er niet en dus moet de orde met een flinke knal hersteld gaan worden… -DGZ-