Nederlandse ziekenhuizen worden massaal gebruikt als tijdelijke opvang van honderdduizenden ouderen voor wie geen zorgplek meer bestaat. Ruim 300.000 van hen houden, zonder dat er een medisch-specialistische noodzaak is, dure ziekenhuisbedden bezet.

Source: Honderdduizenden ouderen houden dure ziekenhuisbedden bezet

“Het gaat veelal om ouderen met bijvoorbeeld welzijnsklachten, zoals eenzaamheid en neerslachtigheid. Problemen die niet onmiddellijk behandeling behoeven…”

Ook dit is typisch voor een kapot gereguleerde maatschappij. Een getroffen maatregel heeft onmiddellijk gevolgen en zorgt voor een tegenbeweging die dan elders weer negatieve effecten heeft. De politiek maakt het niet zoveel uit. Ze voelt zich weer geroepen om een “oplossing” te verzinnen die waarschijnlijk geen besparing oplevert. Ze moet wel, want een terugkeer naar een situatie waarin ouderen of andere hulpbehoevenden binnen gezin of familie verzorgd kunnen worden, zou een stap in de richting van een door hen ongewenste orde betekenen. Stel je voor dat ouders door de eigen kinderen en kleinkinderen worden opgevangen en daardoor bij hen de mogelijkheid wegvalt om meer inkomen te genereren, of de overheid geen zorgtaak meer heeft. Men heeft immers niet voor niets jaren geleden zoveel moeite gedaan om het ouderwetse, verguisde klassieke gezin naar de knoppen te helpen, een tweeverdieners-cultuur te kweken en hopeloze overbevolking te creëren… -DGZ-