Oftewel, de ongecontroleerde wanorde neemt verder toe. Een van de vele misstanden in een uit de hand gelopen overcomplexe en niet meer te controleren samenleving die aantonen dat op basis van gewilde “economische groei” de uitdijende maatschappelijke structuren, onder meer via bevolkingsgroei en de daarmee samenhangende woningnood, wegenaanleg, toenemend auto- en vliegverkeer en toenemende woningbouw niet meer kunnen worden bijgebeend door het nog maar slepend en piepend, en nu zelfs vertragend werkend geldsysteem op de achtergrond.
Tientallen jaren heeft men onopvallend voor de massa hoofdzakelijk beleid moeten maken in het belang van “economische groei”, waarvoor alles en iedereen moest wijken, én waarvan men beweerde dat dat ook steeds in het volksbelang zou zijn: “Kijk eens, hoeveel welvaart we voor jullie bereikt hebben”…
Men vergat er echter bij te vertellen dat voor dat doel via een oorlog tegen het volk een ware en peperdure kunstorde moest worden opgetuigd. “The Great Distortion” werd geboren, maar mocht zo niet worden genoemd of als zodanig worden herkend. Ten tijde van de invoering van de tweeverdienersamenleving mocht men geen “kostwinnaar”, en nu geen “neger” meer zeggen, al naar gelang de ideologisch gedreven gekte die gedurende een bepaalde periode in zwang, maar wel vormend voor de kunstorde is die het regime moet dienen.
Het voor HUN kunstorde benodigde geld werd ten dele geleend, en wordt door de staat nooit terugbetaald, én deels ter beschikking gesteld door de op een voetstuk geplaatste “economische groei”… en die groei vindt nu niet meer plaats…
Een belangrijk punt van aandacht is dat het voor zowel regime als ook nationale regeringen absoluut niets uitmaakt hoeveel geld men uitgeeft en hoeveel men over de balk smijt. Men weet dat HUN geld steeds waardelozer wordt en men zorgt ervoor dat bijtijds HUN doelstellingen bereikt zijn en de wereld volgens HUN doelstellingen gevormd is. Dat is de clou. Nadat het uiteindelijke doel bereikt is, laat men op een later tijdstip de boel imploderen.
De grenzen en “De Muur” zijn in zicht of (soms al heel lang geleden) bereikt en geen haar op het hoofd van de verantwoordelijken dat eraan denkt om hier ook maar enige aandacht te besteden. Niemand zal toegeven dat de koek op is en dat bijvoorbeeld sociale uitgaven of zorgkosten niet meer op te brengen zijn. Drastisch ingrijpen deed men eerder niet, en nu ook niet. Het verzet zou te groot zijn én er is geen toestemming van het alles bepalende regime via hun opdrachtgevers aan ÁLLE nationale regeringen. “Groeien” tot de implosie is hier steeds het parool…
Het enige dat men steeds deed is pappen en nathouden, het zoveelste noodverbandje aanleggen, met veel mediaal tamtam verkondigen dat men het zelf veroorzaakte probleem nu eindelijk eens gaat aanpakken. Meestal is dat iets met “redden”, nog meer geld uitgeven (dat er niet is) en/of meer burgercontrole, én het ONOPVALLEND starten van afbraakbeleid, waardoor de boel nu al aardig begint spaak te lopen. Het oude systeem heeft haar taken volbracht, het is op en kan nu worden afgebroken. Ook dit afbraakbeleid vindt globaal en aan meerdere fronten plaats. In feite wacht men nu gewoonweg op grote klappen waardoor de wal het (geld)schip met geweld keert.
Schuld dragen nooit de regeringen van de afgelopen 70 jaar (start al kort na de tweede wereldoorlog) en ook nooit het door hen gepropageerde en gestimuleerde beleid dat uiteindelijk steeds in dienst stond van de belangen van het regime via HUN (nu langzaam stervend) geldsysteem. Men zorgt er daarom vooral op scholen en in de media voor dat vrijwel geen aandacht wordt besteed aan de oorzaken en vooral ook de veroorzakers van de huidige verloedering. En nu is dan de tijd rijp voor de afbraak van hun stervend systeem ÉN alle daarmee samenhangende en onderliggende culturele, sociale, financiële en politieke systemen en structuren… -DGZ-