Source: Nederland verdient fractieleiders die Haags gedoe loslaten en debatteren op de inhoud | Columns | Telegraaf.nl

Eenmaal op de juiste speelhelft aangekomen weet men dat verkiezingen en de diverse meningen van politici nog nooit tot fundamenteel ander beleid gevoerd hebben.

“Niet werken, niet vreten en geen sociale huurwoning” is nog nooit overwogen bijvoorbeeld. Geef mensen gemiddeld genoeg om geen weerstand bij de massa op te roepen, maar ook weer niet teveel en room af via belastingen, premies en heffingen, zodat uiteindelijk (vooral ongemerkt) de verschillen tussen de netto besteedbare bedragen steeds kleiner worden. 

Een realist maakt in een dergelijk demotiverend scenario in HUN ongedisciplineerde socialistische kunst- en flutwereld geen vinger meer krom dan noodzakelijk, ontwijkt massa en media, gaat “ondergronds”, bouwt een muur met een dikke teflon-laag aan de buitenkant, laat zoveel mogelijk de boel de boel en zoekt zijn welverdiende rust in de door anderen georganiseerde chaos… 

De dromers zoeken een “tevredenheidsgarantie” en gaan tussen ontwaken en bedtijd aan het werk, kijken tv, horen en zien dan dat Rusland tot vijand verklaard is, dat Georgië nu een strenge lhbti-wetgeving heeft, zebrapaden nu regenboog zijn, er opeens meer dan 2 geslachten zijn, en ze vinden het nog steeds allemaal tof… 

Tot overmaat van ramp hebben de leden van het politiek samenraapsel hun oplossing voor al hun zelf gemaakte problemen “onze” problemen paraat:

Als we elke ons niet welgezinde mening verbannen, de Nederlandse cultuur, normen, waarden en identiteit uitroeien, echte democratie verbieden en uitschakelen, een voorheen autonoom monocultureel land vervormen tot een multicultureel frommel-gebied binnen Europa, een oorlog op het eigen continent provoceren, ons “gelijk” steeds afdwingen, vrije meningsuiting strafbaar stellen… kunnen we misschien de democratie nog redden… De tijd dringt…

…en als we dan nog zo’n ongelovige “foute” NAZI ontdekken die, zoals bijvoorbeeld Arib en Seehofer, die menen ongestraft iets anders te kunnen beweren dan wij voorschrijven en willen horen, hebben we voor hen de “anti-institutioneel extremisme-knuppel” uitgevonden.

“Foute” Arib onthulde namelijk dat topambtenaren als stiekeme machthebbers gelden in Tweede Kamer en “foute” Horst Seehofer beweerde zelfs: Zij die beslissen, zijn niet gekozen; zij die gekozen werden, hebben niets te beslissen… -DGZ-