Symptomatisch…

Zoiets is tekenend voor de werkelijke geestelijke en morele gesteldheid van het regime, het establishment of het staatswezen dat nog maar één mening, visie en wereldbeeld toestaat. Elke aanhanger van het regime mag toeslaan en de andere mening aanvallen. Niets met divers, multi, inclusief en bont dus…

Dergelijks situaties zijn onlosmakelijk verbonden met de aftakelende fase waarin we ons bevinden, en het steeds verder uiteenvallen van een ooit hechte samenleving in alle westerse landen, héél lang geleden… Steeds vaker blijkt ook dat nationale regeringen en hun gesubsidieerde tentakels tot in de haarvaten van de daarom inmiddels rotte kunstsamenleving zijn doorgedrongen.

Via al deze “hulppieten” wordt via geweld, dwang, verplichtingen en verboden de grip op de overgebleven realisten verstevigd. De vijand kan de buurman zijn, de vakbondsman, de werkgever, de bankmedewerker, de leerkracht van je kinderen of de medewerker van een sportclub. Ze mogen allemaal politie en rechter spelen en mensen buitensluiten als ze een mening (meestal dus de mening van de GELDGEVENDE hand) niet zint. Ze hebben immers goedkeuring en rugdekking van regeringen als onderdeel van het regime. De wereld is bewust op zijn kop gezet en in een dergelijke constellatie blijkt steeds vaker wie de ware wolven in schaapskleren zijn… -DGZ-