De betekenis van het woord “democratie” heeft men in de loop der jaren sluipend een andere inhoud en betekenis gegeven.
Zodra democratie betekent, dat onze politieke marionetten in eerste instantie oog hebben voor de mening van banken-, pharma-, militaire- en milieulobby’s, die blijkbaar een ander wereldbeeld voor ogen hebben dan de doorsnee-burger, is er van de oorspronkelijke betekenis niets meer over. Deze “democraten” hebben hun beslissingen in de achterkamertjes al genomen en proberen dat later aan het volk te verkopen. Dat is natuurlijk de wereld op zijn kop. Democratie werkt andersom. Zodra een huidig politicus het woord democratie in zijn of haar mond neemt, moeten eigenlijk alle alarmbellen afgaan.
Duidelijk is ook, dat de zittende politici, beleidsmakers en bestuurders geen flauw idee hebben van de achterliggende systemen en blijkbaar allemaal denken dat het zo eeuwig kan blijven doorgaan. Niets wijst erop dat ook maar één van die kopstukken zich afvraagt hoe deze systemen werken en wat uiteindelijk de gevolgen zijn van hun beleid. Ook dat is gewild. Bij voorkeur zet je in alle geledingen van de landelijke politiek en bij bestuurlijk organen dan “geambitioneerde” jonge onervaren mensen zonder expertise in, bij voorkeur vrouwen. Geef ze de nodige privileges en de nodige macht, en ze doen precies wat anderen van ze eisen. In de meeste gevallen volgen ze op basis van hun onkunde en onwetendheid de adviezen van hun topambtenaren en adviseurs, welke op de achtergrond de belangrijkste rol spelen, gewoon op. Dát is hun enige taak, waarvoor ze dan ook vorstelijk beloond worden.
Op financieel-economisch gebied weet de president van De Nederlandsche Bank drommels goed wat er speelt, maar reken er niet op dat die het Nederlandse volk iets zinnigs gaat vertellen. Die laat de waarschuwingen liever over aan de Bank der Centrale Banken in Bazel, die dan nauwelijks de voorpagina halen. Zolang het volk bezig gehouden wordt met zinloze onderwerpen, de propaganda-kanalen op volle toeren draaien, er elke maand inkomen is en er nog voldoende te eten is, zal het de meerderheid niets interesseren en de politiek ook niet. Dat verandert pas als de vlam in de pan slaat, waarna ons dan opeens verkondigd wordt dat niemand dat had kunnen zien aankomen.
Gelukkig zien anderen dat wel aankomen. Het politiek-maatschappelijk pendel, gemeten over tientallen jaren, slaat steeds uit van links naar rechts en andersom. De meest recente extreme uitslag naar rechts vond plaats rond de jaren dertig van de vorige eeuw, om vervolgens de extreem linkse kant weer op te zoeken, hetgeen gepaard gaat met de typisch decadente uitwassen waar we op dit moment (nog) mee te maken hebben. Het hoogtepunt is eigenlijk al overschreden, waardoor het pendel in de andere richting gaat bewegen. Eerst heel langzaam, in de komende jaren steeds sneller. Juist in deze fase, waarin het omslagpunt al bereikt is, zien we dan ook dat politici en elite’s van allerlei pluimage proberen de zaak nog te redden door de meest waanzinnige ideeën en denkbeelden erdoor te drukken. Lukt het niet meer met argumenten, dan volgen de dwang- en controlemaatregelen. Met man en macht tracht men de pendelbeweging te vertragen om zoveel mogelijk tijdwinst te boeken. Vandaar ook de stelling dat alles nog verder op de spits gedreven wordt. Het gaat ze echter niet lukken om deze natuurlijke beweging te stoppen. Langzaam maar zeker zijn we op de weg terug. Iedereen die deze pendelbeweging kent, is daarom in staat om te voorspellen hoe de grove toekomstige lijnen eruit gaan zien, wat er verdwijnen moet en wat er gaat komen. Hier is dan een mooie educatieve taak weggelegd voor ouders door er bij hun kinderen op te hameren dat de nieuwe normaliteit die men ons voorspiegelt, niet het eeuwige leven heeft, en dat daarom de nodige voorbereidingen getroffen moeten worden om de komende “hard times” te kunnen doorstaan.
Het proces in beeld: