“In het woord “decadentie” zit de teleurstelling over de teloorgang van zekerheden besloten. Een decadente samenleving ontstaat wanneer een samenleving na een periode van voorspoed, vrede en welvaart in verval raakt. Dit kan gebeuren doordat delen van de elite ‘anders en onnatuurlijk gedrag gaan vertonen’. Het leidt tot immoraliteit, religieuze bandeloosheid, inactiviteit van velen en corruptie. De elite houdt de samenleving in een ijzeren greep, ziet en begrijpt de neergang maar is onvermogend om het tij te keren. Een vrije val is het gevolg. Alleen een nieuwe elite kan daarvoor zorgen… De crises worden daardoor afgewenteld op burgers in hun rol van verzekerde, uitkeringtrekker, patiënt, pensioengerechtigde, cliënt, werknemer, student, zorgbehoevende en cultuurminnaar. De premies stijgen. Het eigen risico wordt verhoogd. Het onderwijs wordt duurder. Subsidies worden stopgezet…. de oude elite is niet in staat om zijn gedrag wezenlijk te veranderen omdat men belang heeft bij de status quo…”

Daarom ook onze stelling dat de huidige bestuurders en verantwoordelijken zich als een vis in het water voelen en baat hebben bij deze structuren, die via niet-natuurlijk gedrag in het leven zijn geroepen. Geen vinger zullen ze dus krom maken om fundamenteel ook maar iets te veranderen. Maak het moeilijk, niet-transparant, ingewikkeld,  ondoorzichtig, zorg voor conflicten en creëer mede daardoor zoveel mogelijk afhankelijkheid van de overheid. Ondertussen zijn we al bijna 5 jaar verder dan het tijdstip van publicatie en de veranderingen worden steeds beter zichtbaar. De voeding halen ze uit het huidige financiële systeem en de daarmee verband houdende geldstromen, en díe moeten in ieder geval zo lang mogelijk overeind blijven. Het machtige allesoverheersende complex en in hun kielzog de talloze profiteurs daarvan, kan alleen maar met geweld verdreven worden. Er zal dus op welk gebied dan ook een explosie moeten plaatsvinden waardoor dit complex als zondebok kan fungeren… -DGZ-