Een niet minder belangrijk wapen voor de heersende klasse is de wurggreep Political Correctness, ook zo’n toverterm waarmee iedereen die een afwijkende mening heeft, en die ook nog durft te uiten, in een mum van tijd uitgeschakeld kan worden. Het opsommen van feiten en argumenten is op die manier bij voorbaat al gedoemd te mislukken. Laat je niet afwijkend uit over bijvoorbeeld democratie, politici, vrouwen, kinderen, buitenlanders, gehandicapten en chronisch zieken, bont en divers, LHBT-kandidaten, werklozen, vluchtelingen. Iedereen is immers volgens het dogma “gelijk”. De een iets meer dan de ander natuurlijk.
Rassisme en discriminatie zijn absoluut taboe. Een aantal jaren geleden moest in het kader van de gelijkheids-hype iedereen de mogelijkheid krijgen om een functie bij de overheid en aanverwante instellingen te bekleden. Chronisch zieken en gehandicapten, vrouwen en minderheden moesten vóór het sollicitatieproces al bevoordeeld worden. Om niet beschuldigd te kunnen worden van discriminatie, probeerden de grapjassen het eerst met het begrip “positieve discriminatie”. Daar zat toch nog het d-woord in. Tenslotte rolde de term “voorkeursbeleid” uit de een of andere koker en de door de overheid gelegaliseerde discriminatie was een feit. Via onder meer de dwangmatige propaganda- en manipulatietechnieken, zoals beschreven in de “mythen van de democratie”, wordt de nieuwe normaliteit vrijwel iedereen opgedrongen.
De geschiedenis van deze voor veel mensen onterende manier van handelen en de ontketende psychologische oorlog zoals beschreven onder “de mythen van de democratie” gaan ver terug in de vorige eeuw en vonden onder meer oorsprong in de ideologie van de “Frankfurter Schule”. Een verduidelijkende documentaire legt haarfijn uit wat hierachter zat en nog steeds zit, en waarom vooral kinderen, jeugdigen en studerende jonge volwassenen (universiteiten!) de doelgroepen waren en zijn, die rijp gemaakt moeten worden voor het verder uitdragen van die misselijkmakende dogma’s.
Een kijkje naar de leerstof op scholen en het feit dat onder meer het lerarenbestand in het basisonderwijs voor zo’n 80% uit vrouwen bestaat zegt al genoeg over dit wereldbeeld dat blijkbaar nu nog volledig wordt uitgedragen. Noem het indoctrinatie of hersenspoeling. De ziekte political correctness heeft als een kankergezwel inmiddels de maatschappij volledig in bezit genomen en lamgelegd.
Zonder het hedendaagse financiële systeem zouden onze politici geen enkel bestaanrecht hebben. Hun volledige macht en invloed is daarvan afhankelijk. Geen wonder dus dat ze proberen dat systeem zo lang mogelijk in stand te houden, wat het ook de belastingbetaler (in)direct kost. Kosten noch moeite worden gespaard om de illusie in stand te houden. De gecontroleerde media spelen hierin een belangrijke rol. Oud Bondskanselier Schröder zei destijds: “ik regeer via de krant en de beeldbuis”. Geef het volk brood en spelen, laat ze discussiëren en demonstreren, verdeel het in kampen. Kortom, houd ze bezig zodat ze niet tot de kern van de zaak kunnen doordringen. Een voorbeeldje is het jaarlijkse zorgverzekerings-puzzelen in december met willige ondersteuning van de media. Geef ze een Zwarte Piet en negerzoen-discussie, tover een pensioenprobleem uit de hoed, maak een euro-crisis, verhef homo’s, lesbiennes en transseksuelen tot een beschermde diersoort, verzin een nieuw soort minderheid die uiteraard weer beschermd, ontzien en ontlast moet worden, bericht veelvuldig over toenemende criminaliteit en de toenemende onrust en laat het volk hierover uit volle borst meezingen, zonder het kwaad bij de wortel aan te pakken uiteraard. Dit laatste is gewild, want zonder gecreëerde “problemen” is er weinig te regeren, te sturen en te regelen. En wát er niet allemaal geregeld moet worden de laatste jaren! Het motto is: we creëren zoveel mogelijk “problemen”, vertellen de meute dat het niet anders kan -“alternativlos” zei Merkel – en gaan dan eens kijken hoe we die zelfgemaakte “problemen”, meestal op kosten van de belastingbetaler, kunnen oplossen.
Kortom: we hebben die politieke kliek helemaal niet nodig! Om een land in het belang van het eigen volk te regeren zijn slechts een persoon met absolute macht en een paar gewestelijke regenten, aangevuld met échte specialisten op hun gebied, nodig. Al het overige, waaronder uiteraard de huidige parlementen of kletstenten, is overbodige ballast en moet daarom verdwijnen.