De politiek werkt mee

Vrijwel wereldwijd is de politieke structuur bedoeld en erop gericht om de programma’s en de daarbij behorende methodieken, zoals vermeld onder de “mythen van de democratie”, uit te voeren. Heel geleidelijk, sluipend en dus onopvallend, maar uiteindelijk wel effectief. En zoals het overal werkt, die handlangers in de vorm van de politieke elite, worden daar ten dele vorstelijk voor beloond. Enerzijds via een hoge vergoeding en vooral ook andere goudgerande voorzieningen en anderzijds via een verhoging van hun aanzien en prestige. Verkiezingen zijn ook alleen maar bedoeld om het volk het idee te geven dat er sprake zou zijn van vrijheid en echte democratie. Hooguit worden er (tijdelijk) een paar accentjes verplaatst en marginale aanpassingen doorgevoerd en dat was het dan. De bekende spreuk “als verkiezingen tot echte veranderingen zouden leiden, waren ze allang verboden”, bewijst keer op keer zijn geldigheid. Houd de burgers bezig, bezig, bezig, houd ze rustig, leid ze af en geef ze wat ze willen.

De gevestigde orde, de huidige politiek, het establishment of hoe je die mensen ook noemt, zijn gebaat bij de instandhouding van het huidige financiële systeem. Via ongegeneerde geldvermeerdering, onder welke noemer dan ook, kunnen ze prachtige beloftes doen aan het stemvee en zodoende hun macht en invloed blijven uitoefenen en uitbreiden. Zodra echter scheuren en barsten in de systemen opduiken, de boel in economisch opzicht niet meer draait, schulden niet meer betaald kunnen worden, inkomsten achterblijven bij de verwachtingen, en als gevolg daarvan belastingen en heffingen steeds geleidelijk (dat is hun tactiek) verder worden opgevoerd, raken steeds meer mensen ontevreden en beginnen zich bijvoorbeeld af te vragen waarom ze nog werken, terwijl er legioenen van mensen rondhuppelen die om welke reden dan ook nooit gewerkt hebben, die dat ook nooit zullen doen en die toch elke maand geld krijgen om minstens in hun levensonderhoud te kunnen voorzien.

Onze sociale systemen zijn nu al onbetaalbaar geworden, alleen geeft dat natuurlijk niemand toe. Geen enkele politicus durft te verkondigen dat uitkeringen enorm verlaagd zouden moeten worden of dat het pensioenstelsel zeer grondig gereformeerd moet worden, waarbij de huidige pensioengerechtigden zeer drastisch zouden moeten inleveren. Levert geen stemmen en zetels in de kletstenten op. Men laat het liever op zijn beloop volgens het motto “na ons de zondvloed”. Het enige waartoe ze in staat zijn is het invoeren van meer controles en het steeds geleidelijk verder opvoeren van de belasting- en premiedruk om aan alle socialistische wensen tegemoet te kunnen komen. Met betrekking tot bijvoorbeeld het pensioen“probleem“ verschuiven ze doodeenvoudig geleidelijk de pensioengerechtigde leeftijd een stukje naar achteren en denken dan dat het probleem daarmee is opgelost. In veel gevallen gaat het slechts om marginaal gepruts, ze draaien iets aan de de schroefjes om weer een tijdje door te kunnen. Grondige en fundamentele hervormingen durfden ze nooit aan en zullen ze ook nooit uitvoeren. Blijft de rethorische vraag: wat moeten we dan met deze politici en dit politieke systeem?

Steeds weer lezen we berichten over corruptie, valsheid in geschrifte, fraude en vooral ook pedofilie die opvallend vaak verwijzen naar juist die politieke en sturende doelgroepen. Het zal geen toeval zijn dat de ware machthebbers uitgerekend dit soort figuren in leidinggevende en politieke functies verheffen. Simpel te chanteren of anderszins onder druk te zetten. Veel van dergelijke kopstukken hebben heel wat op hun kerfstok.

Lees verder…